17 jaar terug in de tijd.
Ik ging met mijn mama boodschappen doen bij de beenhouwer bij ons op’t dorp, tot ze ineens de parking opreed van een restaurant onderweg.
“Uitstappen en werk vragen”.
Ik had al wel eens gezegd dat ik liever een vakantiejobke zou doen in een restaurant ipv mijn jaarlijkse trip in juli naar de bakkerij van de Delhaize.
Maar mijn mama zou mijn mama niet zijn, mocht ze niet doorhebben dat ik een broekschijter was die nergens om werk durfde vragen.
Hop, ik mocht meteen beginnen. U-ren heb ik daar versleten. Ik was jong en had energie voor 30 scheepslui samen (I wish 😂). Anyway, werken werken werken, ik vond het zalig!
Toen al begon ik te dromen van een eigen restaurant: 'zo'n megagezellig koffiebarreke, met een kast vol boeken, een lampadeirke, praatjes maken met de klanten en vooral niet te hard werken'. (spoiler: 't is mega hard werken in de horeca 😂).
Ik liep dan ook al rond met een mini notitieboekje om daarin mijn businessplan te noteren (moest ik daarmee naar de bank getrokken zijn, ze hadden me vierkant uitgelachen).
Na veel te lang studeren (ik was zo’n eeuwige student die het kotleven maar niet wou achterlaten) keek ik de arbeidsmarkt dan toch in de ogen en ging ik van start in de communicatie. Mijn lief toen werkte full-time in de horeca wat mij motiveerde om tijdens het weekend ook mijn portemonee te blijven aandikken via een horecajob.
Na bijna 3 jaar werken ‘achter nen bureau’ bleek dit leven toch echt mijn ding niet te zijn. Bovendien was mijne portemonnee toch al iétsje (niet te veel, beeld je maar niets in 😅) aangedikt en haalde ik mijn businessplan terug van onder het stof.
Want zeg wat je wil, horeca is een verslaving. Het doet je dromen, verlangen, smachten naar gezelligheid, naar de kick van een drukke service, naar sociaal contact, naar people pleasing.
Het werd tijd om die portemonnee open te trekken, om te keren, er alles uit te kiepen en met het schamele wat op tafel lag, een brunch bar te beginnen! Ik legde een afspraak vast bij mijn toenmalige directeur en nam ontslag. Wat erna kwam, ging ik dan wel uitpluizen.
Achteraf bekeken kon dat beslissingsproces misschien beter gelopen zijn 😅 aangezien het mij een volledig jaar gekost heeft om een pand te vinden. Maar toen ik er éindelijk eentje gevonden had, kon ik erin vliegen: een ontbijt, brunch en lunchbar zou het worden.
9 jaar zijn er intussen al voorbij gevlogen met een paar serieuze ups and downs, exact zoals het hoort te zijn.
De weg voor me is in elk geval nog heel lang en ik hoop van harte dat jij die weg met mij samen verder aflegt!
Evi (Happy founder)
en haar amazing team: Anaïs (happy barverantwoordelijke), Elizabeth en Yanne (happy all-rounders), Mieke, Sarah, Merel, Lore, Isolde, Louise, Alicja, Inge, Laura, Jordi, … (happy studenten en flexi’s).